YABAN...
Bir insan peşimde, yaban!
Sesimi takip ediyor...
Tanımadığım gölgeler yağmurda sahipsiz!
Bir yargıç elimden düşürüyor kalemi!
Nedensiz martılar çığlığında açlığımın!
Tanıt kendini yaban, kimim ben?
İki insan sallanır, ağaç masum kırılamadıysa!
Biri kardeş diğeri yaban olsa gerek!
Düşüyor peşimden siluetler şüphe şüphe...
Hiç tanışmadı gölge yabanla!
Sorgularca kilit üst üste yolumda...
Şüphe masum!
Koruyucu suçlu!
Görün tüm özgürlükler sahipsiz...
Yaban, kimliğin...
Beyaz kirlendi!
Uğur KOCA
