Yazarın sitemizde "415" adet yazısı bulunmaktadır.
Eklenme Tarihi: 24/03/2024 511 kez okundu.
Işığın Çocukları Zamanı
Sensizliği nasıl anlatsam bilmiyorum. Ben bile bilmiyorum ki nasıl yaşadığımı ve neler yaşadığımı! İçimin nasıl acıdığını bilemediğim zamanlardayım artık.
Öylesine hayal kuramaz olmuşum ki, hayaller iflas edip kaçmış beynimden. Asıl önemli olan da, yüreğimden kaçmış. Ama ben kaçmayacağım, bu yolda tükenmekte var, yorulmakta var biliyorum. Ama yine de kaçmak yok, işte bunu biliyorum.
Şimdi ben bunları söyledim diye de, beni sensiz zamanlarda sanmayasın sakın! Bedenin yolculuğu değil, esas olan ruhun yolculuğuydu! Ve asıl yüreğinle şimdi bütünleşmişim. Sadece, seninle benim zaman kavramlarımız değişti artık!
Gecenin kıyısında karanlıkla yüz yüzeyim, kulaklarımda Martı çığlıklarıyla. Seni seslenmekte dudaklarım. Sağanaktayken kup kuru gözlerimin önünde bir dünya değişmiş, sen olmuş önüm, arkam, sağım, solum! Sen eksi kırk derecede bedenimde yangın, yüreğimde Nil çığlıkları ile benimlesin! Ama sanki beynim yosun tutmuş gibi.
Sen, sen git ama bensiz değil! Bensiz olacaksa da, yüreğimsiz değil! Ben dedim de, tuttum mu dediklerimi sanki? Tutamadığımız sözler verdik birbirimize.
Bir kere ölebilsem sana ama yapamam ki! Gidemem seni bırakıp, gidersem ya sen, sen ne olursun sonra? Sonra ben yapamam ki! Uykusuz kalmalıyım gecelerce. Sabahı karşılamalıyım, dünyanı yaşanası yapmalıyım. İstesen de istemesen de nöbetini tutmalıyım karanlığın. Huzurlu uykular sunmalıyım sana. Gülümsemeni sağlamalıyım. Gözyaşın ben olmalıyım, damla damla eriyen.
Sonra umutlarına yol açmalıyım, dümdüz bir yol. Ölemem ki ben, ölmek hakkı vermiyorum kendime!
Bu yazıya henüz yorum yapılmamış. İlk yorum yapan siz olabilirsiniz.
